بادبادک باز

گاهی مفهموم زمان در عرض کش می‌آید.اینگونه می‌شود که در حدود یک ماه با کسی آنچنان زندگی میکنی گویی یک عمر با او زیسته ای.گویی نه قبل از او جهانی بوده نه بعد از او جهان معنایی آنچنان ژرف دارد که بشود به آن چنگ انداخت و زیست.تو برای من در این چند هفته مردی بودی که هر چند به اشتباه عشقم شدی و مرا به دنیایی پر از زیبایی و پاکی بردی دنیایی که در آن یک شاهزاده مرا پرنسس صدا میکرد و طوری با من رفتار میکرد که گویی خواب لطیفی را می‌دیدم و حالا که نیستی از خواب پریده ام و واقعیت دنیا را هر چند تلخ و زشت دیده ام و هر دو ناچار به پذیرش آنیم.پذیرش، واژه‌‌‌ای که انسان را از هوس‌های دور و دراز نجات می‌دهد و کمک میکند قبول کنی آنچه را نمی‌شود تغییر داد یا حداقل تو نمی‌خواهی تغییرش دهی چون صلاح را بر همین میدانی.واژه‌‌‌ای که هر چه بزرگتر شدیم بیشتر به آن خو گرفتیم. گرچه هنوز نمی‌دانم بی تو بودن اشتباه تر است یا با تو بودن.بی آنکه بدانی میدانستم چیزی تو را غمگین کرده بی آنکه بدانم می‌فهمیدی چه چیز مرا خوشحال می‌کند حرفهای نگفته ام را از چشمانم می‌خواندی و حالت رویایی چشمهایت مرا به خلسه‌‌‌ای پر از آرامش میبرد .حضورت را هر لحظه حس میکنم .در تمام لحظات به چیزی فکر میکنم که میتوانست مورد علاقه تو باشد.آهنگی،لبخندی،موهایم که گاهی یک جور خاصی روی پیشانی ام می‌ریزد ،صورتم وقتی از خواب بیدار میشوم و دوس دارم چشمانم را ببینی که بعضی صبح‌ها روشن تر از قبل میشود،صدای پرنده ای،غروب خورشیدی،هلال ماهی،یا طعم یک چایی گرم یا خوشمزگی یک غذای مامان پز ،بوی لیمو ترش،طعم انار ،همیشه‌ی همیشه به تو فکر میکنم و با تو زندگی میکنم.همین دیروز که تنهایی به خرید رفته بودم (متاسفم که نشد باهم برویم) فلوت زنی ،ملودی یار دبستانی من را می‌نواخت به تو فکر میکردم که شاید دوستش داشته باشی،یا یک مرد ساده پوش خوشتیپ مثل خودت دست زنی را گرفته بود که تیپ هنری زده بود و من احساس کردم چقدر با هم خوشبختند.خوش بحالشان که به موقع همدیگر را پیدا کرده اند.لباس‌های اسپورت مردانه را که می‌دیدم تو را در هر کدام تصور میکردم دوست داشتم کنارم باشی و همه را تنت کنی و من لحظه‌‌‌ای شادابی چهره ات را ببینم و قربان صدقه‌ی قد و بالایت بروم و شرم زیبای تکرار نشدنی ات را بار دیگر ببینم.من حتی دیگر نمی‌دانم همین لحظه‌های غمگین بی تو را بیشتر ترجیح می‌دهم یا اینکه عمری را کنار تو بگذرانم و ترس از بین رفتن عشقمان مرا پیر کند.